Rock dünyasında gençler arasında en çok konuşulan ve tartışılan ancak psikolojik ve sosyolojik boyutlarda (doğrudan dalmayacağız şimdi psikolojik ya da sosyolojik boyutlara) tartışılmayan bir konumuz var; bizi her an her saniye meşgul eden ve hatta dedikoduları göbeğine oturtup çalkalattığımız, kendi içimizde ötekini yaratabileceğimiz kıstaslarını belirlediğimiz...
Aslında doğuyor olabilmemiz bile genlerimizden gelen geçmişe, geçmişte doğanlara özentinin ürünüdür. İlk konuşmamızı ve hangi dili konuşacağımızı özentiyle/taklit ederek belirleriz. Saçımızı nasıl tarayacağımızı, ne tür elbiseler giyeceğimizi, neyin ahlaklı neyin ahlak dışı olduğunu, beyinlerine özendiğimiz örnek şahsiyetleri(!) örnek alarak kişiliğimize oturturuz. Ve belli bir zaman sonra (mesela 30 yaşında) özentilerin içte hazmıyla oluşmuş yetişkin ve artık pek fazla özenmeyen, özenmediği oranda da yeni gelişimlere kapısını kapatmış, özentilerle özgünleştirdiği kişiliğinin giriş kapılarına kilit vurmuş, soranların şıppadanak tarif ettiği kişiler haline geliriz. Kötü mü? Ya da iyi mi? Süreç doğru bir süreç mi? Konumuz bu değil ama biraz girelim içine;
Evet süreç doğru (iyi manasında değil) bir süreç. Belli bir yaştan sonra özentilerine son vermiş insanlar büyük kalabalığı temsil ederler ve birbirlerini tanımasalar bile - mesela otobüste - makul bakışlarla, kafalarını hafif hafif sallayarak onaylarlar; "Zıvanadan çıkmış yeni gençlik değil mi işte" kalıbının altına imza atarlar... Ancak "bazıları" bazen yaşı ne olursa olsun her an yeni keşfedecekleri özentilerini yaşamaya, heyecanlanmaya ve kişiliklerini oluşturmaya, bu keyifli yolcululuğu sürdürmeye devam ederler. (helal onlara...)
***
Hayatımız her özentinin nadasa bırakılarak özgünleşmesiyle geçiyor ise ve bu nadasa bırakılmış özentilerin evrimleşmiş haline, kişiliğimizin toplamı diyor isek; peki neden her ne mazeretle olursa olsun, (uzun saçlı erkek merakı, gothic giyimli kadın merakı, cool görünme merakı, kendi çevresinde farklı ya da aykırı görünme merakı) rock yaşam tarzına özenmiş kişileri eleştirme keyfindeyiz...
***
Bir gencin annesine, babasına, mahalledeki arkadaşına, ağabeyine, adet, gelenek ve göreneklerine özenmesi çok doğal, tehlikesiz, risksiz ve toplumunda alkış alan aferinli bir davranış iken; kendi toplumu tarafından onaylanmış, kabul görmüş aferinli özenti şeklini bir kenara itmiş bir gencin tüm bu tabuları, aile diktelerini, mahalle baskısını, gelenek ve görenekleri hiçe sayarak ve norm(yerel norm) olmanın ödülünü elinin tersiyle iterek ("bak Ahmet’in oğlu Mehmet senin gibi mi? Sen neden Ahmet’in oğlu Mehmet gibi olmuyorsun"daki Mehmet olmayı reddederek); ailesi tarafından reddedilme, mahallelisi tarafından hor görülme riskini ve tehlikesini göze alarak; rock yaşam tarzını içine sindirmemiş olsa bile bir rockçı gibi giyinmesinin; küpe takmasının, saç uzatmasının, piercing yaptırmasının; cesurca, aykırı ve heyecan verici, birey olma bilincinin ürünü bir davranış olduğunu neden görmüyoruz?
Rock müziğin isyanın müziği olduğunu hatırlarsak, rock yaşam tarzını henüz üzerine oturtmamış olsa bile özenti diye tanımladığımız bu kişi; babasından, annesinden ya da oturduğu çevreden dolayı rock yaşam tarzını benimsemiş diğer kişiden daha isyankar, daha yürekli daha heyecan vericidir ve bir çok babadan(!) olma rockerlardan daha da rockerdır. Çünkü -içinde bulunduğu toplumu hatırlar isek- isyanında, risk, tehlike ve yürek vardır. (Mesela Kayseri’de yaşayan rockerlar bu paragrafa tebessümle ve gururla başlarını salladılar)
Eğer sen hem de tüm çevren seni her türlü geleneksel ya da dogmatik kalıpla kuşatmışken, sana “istediğin sen olmak” seçeneği sunulmamışken, sana sunulan bu norm-al kalıbı reddedip kendine yeni bir kalıp arayabilecek kadar güçlü ve aykırı bir kişiliğe sahipsen, eğer sen kendi toplumunun sana dikte ettiği giyim tarzını reddedip, sırf şekil olsun diye olsa bile, kendi toplumunun lanetlediği giyim kuşamı üzerine giyebiliyorsan, işte sen benim kahramanımsın!.. Çünkü sen, henüz niteliksiz bile olsa aykırı görünüşleri ve tarzları geriye çekilip kendi toplumunla beraber yuhalamak yerine, yuhalanan aykırı olmaktan korkmamışsın. Çünkü sen kendi toplumunla bile tek başına dövüşebilecek yalnızlıkta ve güçte olduğunu göstermiş "toplum bilmez" bir aykırısın. Çünkü sen özentilerden özenti beğenmiş ve uslu çocuk olmamış zor olanı seçmişsin. Çünkü sen çılgınsın ve çılgın olduğunda kadarda özelsin. İşte bu yüzden, rock yaşam tarzına özenen cesur ve hırçın kardeşim; hoş geldin...
***
Hayatta her şey içi boş (tertemiz) bir özentiyle başlar, içini doldurmak için herkesin biraz zamana ihtiyacı olur...
Not: "Rock Felsefesine Pike!"başlıklı diğer makalemi de okuyunuz. Bu makalemin devamı niteliğindedir.
Rock dolu günler dilerim.
Barış Y. Aygün
Cuma Ocak 20, 2012 10:25 pm tarafından 
